اولین زن مبارز ایران

گوهر شاد بیگمگوهر شاد بیگم همسر شاهرخ میرزای تیموری و مشاور اعظم امپراطوری بزرگ دودمان تیموری است که در سال 778 هجری قمری در شهر هرات دیده به جهان گشود.وی دختر امیر غیاث الدین جغتایی و ملقب به ترخان است که در نزد امیر تیمور گورکان از مقام و حیثیت والایی برخوردار بود.ترخان در فرهنگ ترکستانی به کسانی اطلاق می گردید که بدون اجازه ی قبلی، هر زمانی می توانستند به حضور شاه برود، در بسا موارد تقصیر و خطای او بخشیده شده و مالیات به دولت پرداخت نمی کرد.گوهر شاد بیگم نظر به داشتن اوصاف حمیده و خصایل پسندیده در سال 795 هجری قمری به عقد ونکاح شاهرخ میرزای تیموری در آمده و دو خواهر دیگرش به عقد و نکاح پسران تیمور بودند.الغ بیگ میرزا، بایسنقر میرزا و محمد جوگی میرزا پسران گوهر شاد بودند.گوهر شاد به عنوان وزیر و مشاور اعظم مدنیت بزرگ تیموریان، ایفای وظیفه نموده و این بانوی بزرگ هرات در رشد و اعتلای فرهنگ و هنر خدمات شایاتی را ایفا نموده که از جمله می توان به احداث 360 بنای بزرگ تاریخی عام المنفعه در سرتاسر خراسان کبیر اشاره نمود.احداث مسجد جامع و مدرسه ی مصلی،کتابخانه،دارالشفاء و خانقاه مدرسه ی گوهر شاد بیگم در سال 823 هجری قمری مسجد جامع و کتابخانه ی جوار زیارت امام رضا (ع) در مشهد از یادگار های مشهور وی است.گوهر شاد بیگم در امور رهبری نظام حکومت تیموریان، تربیت شاهزادگان تیموری،تشویق علما و هنرمندان،فرهنگیان وطلاب مدارس نقش بارزی ایفا نموده استو بانی عصر رنسانس هرات محسوب می شود.گنبد گوهر شاد بیگم در زمان حیاتش به شکل کلاه درویشی با ارتفاع بلند در میان مدرسه اش احداث گردید که در کنار مقبره اش، بایسنقر میرزای تیموری-شهزاده و هنرمند دودمان تیموری- نیز مدفون است.جسد شاهرخ میرزای تیموری توسط اولین زن مبارز ایران...

شهاب‌الدین محمد شاه جهان (زادهٔ: ۵ ژانویه ۱۵۹۲/۲۰ ربیع‌الاول ۱۰۰۰ ه‍.ق، درگذشت: ۲۲ ژانویه۱۶۶۶/ ۱۶ رجب ۱۰۷۶ ه‍.ق)، فرزند جهانگیر و پنجمین امپراتور سلسله گورکانیان هند است که بین سالهای ۱۰۳۷۷ تا ۱۰۶۸ه‍.ق (۱۶۲۷ تا ۱۶۵۸ م) بر بخش بزرگی ازشبه‌قاره هند حکومت کرد.[۲] وی نیز مانند پدربزرگش اکبر شاه علاقه زیادی برای گسترش  امپراتوری خود داشت و در دوران او دولتی باشکوه و بزرگ جلوه‌گر شد.[۳]و در نهایت در سن ۷۴سالگی از دنیا رفت و اورنگ زیب فرزند دیگر ممتاز محل جانشین او شد. بر اساس چاپ جدید کتابنقش پارسی بر احجار هند، شهاب الدین محمد فرزند جهانگیر شاه که به  نام شاهزاده خرم شهرت داشت در پانزده سالگی با دختر دایی خود٬ ارجمند بانو فرزند آصف خان و برادرزاده نورجهان، ازدواج کرد. شاهزاده خرم که مورد بی مهری مادر پرنفوذش نورجهان واقع شده بود، پس از مرگ جهانگیر تنها با کمک آصف خان، پدر زن و دایی خود، توانست بر رقبایش پیروز شود و قدرت را به دست آورد. وی پس از نشستن بر تخت سلطنت با نام «شاه‌جهان» شهرت یافت، همسر او نیز به «ممتاز محل» ملقب شد. او به مدت ۳۱ سال از سال ۱۰۳۷ تا ۱۰۶۸ ه‍.ق (۱۶۲۷ تا ۱۶۵۸ م)  فرمانروای هندوستان بود. شاه جهان مانند پدر بزرگش اکبرشاه عاشق هنر و معماری و شعر و ادب فارسی بود. هیچ پادشاهی در طول تاریخ هند به اندازه شاه جهان از خود کارهای عظیم معماری و هنری برجای نگذاشته در این خصوص تنها کافی است به شاهکار تاج محل و آرامگاه آصف الدوله - قلعه آگرا و قلعه سرخ دهلی و باغ شالیمار لاهور اشاره کرد که شهرت جهانی دارند. از اولین زن مبارز ایران...

زینب پاشازینب پاشا از جمله زنان مبارز تبریزی است که نامش در نهضت مبارزه با واگذاری امتیاز تنباکو آمده است. او با شرکت کردن در نهضت تحریم توتون و تنباکو و در گشودن انبارهای محتکران تبریز در زمان قحطی نان پیشگام بوده‌است. زینب معروف به «بی بی شاه زینب»، «زینب باجی»، «ده باشی زینب»، «زینب پاشا» در یکی از محلات قدیمی تبریز- عموزین الدین- در یک خانواده روستایی به دنیا آمده‌است. پدرش شیخ سلیمان دهقان بی‌چیزی بوده که مانند دیگر روستائیان به سختی روزگار می گذرانیده‌است.[۱] زینب پاشا زنی تنومند و قوی هیکل بود که دو گوشه چادر خود را به کمر می‌بست. در آن زمان که در تبریز بیشتر خانم‌ها روبندی به صورت خود می‌زدند؛ این خانم با صورت باز و بدون روبند؛ رفت‌وآمد می‌کرده‌است. قبل از مشروطیت و در دوران استبداد؛ چون در ایران نظم و امنیتی وجود  نداشت، لذا محتکران در تابستان غله سالانه مردم را به قیمت ارزان خریده و در انبارها نگه می‌داشتند و در فصل زمستان قحطی مصنوعی، به وجود آورده  و کالای احتکار شده خود را به چندین برابر قیمت، به مردم فقیر می‌فروختند. تقریباً در سال ۱۳۱۳هجری قمری و در دوره سلطنت ناصرالدین شاه این  قحطی مصنوعی که توسط عده‌ای محتکر به وجود آمده بود، به اوج خود رسیده بود و افراد فقیر شهر در تنگنای بزرگی گرفتار شده بودند، تا جایی که قیمت یک من نان از ۱۲ شاهی به ۱۵ شاهی ترقی کرده بود. در چنین شرایط سخت اجتماعی، «زینب پاشا» چماق خود را که پوشیده از میخ و فلز بود، به دست گرفته و عده‌ای از زنان را به دور خود جمع کرده و علیه محتکران با سلاح سرد خود قیام نمود.  زینب پاشا غیر از ب اولین زن مبارز ایران...

گوهر شاد بیگمگوهر شاد بیگم همسر شاهرخ میرزای تیموری و مشاور اعظم امپراطوری بزرگ دودمان تیموری است که در سال 778 هجری قمری در شهر هرات دیده به جهان گشود.وی دختر امیر غیاث الدین جغتایی و ملقب به ترخان است که در نزد امیر تیمور گورکان از مقام و حیثیت والایی برخوردار بود.ترخان در فرهنگ ترکستانی به کسانی اطلاق می گردید که بدون اجازه ی قبلی، هر زمانی می توانستند به حضور شاه برود، در بسا موارد تقصیر و خطای او بخشیده شده و مالیات به دولت پرداخت نمی کرد.گوهر شاد بیگم نظر به داشتن اوصاف حمیده و خصایل پسندیده در سال 795 هجری قمری به عقد ونکاح شاهرخ میرزای تیموری در آمده و دو خواهر دیگرش به عقد و نکاح پسران تیمور بودند.الغ بیگ میرزا، بایسنقر میرزا و محمد جوگی میرزا پسران گوهر شاد بودند.گوهر شاد به عنوان وزیر و مشاور اعظم مدنیت بزرگ تیموریان، ایفای وظیفه نموده و این بانوی بزرگ هرات در رشد و اعتلای فرهنگ و هنر خدمات شایاتی را ایفا نموده که از جمله می توان به احداث 360 بنای بزرگ تاریخی عام المنفعه در سرتاسر خراسان کبیر اشاره نمود.احداث مسجد جامع و مدرسه ی مصلی،کتابخانه،دارالشفاء و خانقاه مدرسه ی گوهر شاد بیگم در سال 823 هجری قمری مسجد جامع و کتابخانه ی جوار زیارت امام رضا (ع) در مشهد از یادگار های مشهور وی است.گوهر شاد بیگم در امور رهبری نظام حکومت تیموریان، تربیت شاهزادگان تیموری،تشویق علما و هنرمندان،فرهنگیان وطلاب مدارس نقش بارزی ایفا نموده استو بانی عصر رنسانس هرات محسوب می شود.گنبد گوهر شاد بیگم در زمان حیاتش به شکل کلاه درویشی با ارتفاع بلند در میان مدرسه اش احداث گردید که در کنار مقبره اش، بایسنقر میرزای تیموری-شهزاده و هنرمند دودمان تیموری- نیز مدفون است.جسد شاهرخ میرزای تیموری توسط اولین زن مبارز ایران...

شهاب‌الدین محمد شاه جهان (زادهٔ: ۵ ژانویه ۱۵۹۲/۲۰ ربیع‌الاول ۱۰۰۰ ه‍.ق، درگذشت: ۲۲ ژانویه۱۶۶۶/ ۱۶ رجب ۱۰۷۶ ه‍.ق)، فرزند جهانگیر و پنجمین امپراتور سلسله گورکانیان هند است که بین سالهای ۱۰۳۷۷ تا ۱۰۶۸ه‍.ق (۱۶۲۷ تا ۱۶۵۸ م) بر بخش بزرگی ازشبه‌قاره هند حکومت کرد.[۲] وی نیز مانند پدربزرگش اکبر شاه علاقه زیادی برای گسترش  امپراتوری خود داشت و در دوران او دولتی باشکوه و بزرگ جلوه‌گر شد.[۳]و در نهایت در سن ۷۴سالگی از دنیا رفت و اورنگ زیب فرزند دیگر ممتاز محل جانشین او شد. بر اساس چاپ جدید کتابنقش پارسی بر احجار هند، شهاب الدین محمد فرزند جهانگیر شاه که به  نام شاهزاده خرم شهرت داشت در پانزده سالگی با دختر دایی خود٬ ارجمند بانو فرزند آصف خان و برادرزاده نورجهان، ازدواج کرد. شاهزاده خرم که مورد بی مهری مادر پرنفوذش نورجهان واقع شده بود، پس از مرگ جهانگیر تنها با کمک آصف خان، پدر زن و دایی خود، توانست بر رقبایش پیروز شود و قدرت را به دست آورد. وی پس از نشستن بر تخت سلطنت با نام «شاه‌جهان» شهرت یافت، همسر او نیز به «ممتاز محل» ملقب شد. او به مدت ۳۱ سال از سال ۱۰۳۷ تا ۱۰۶۸ ه‍.ق (۱۶۲۷ تا ۱۶۵۸ م)  فرمانروای هندوستان بود. شاه جهان مانند پدر بزرگش اکبرشاه عاشق هنر و معماری و شعر و ادب فارسی بود. هیچ پادشاهی در طول تاریخ هند به اندازه شاه جهان از خود کارهای عظیم معماری و هنری برجای نگذاشته در این خصوص تنها کافی است به شاهکار تاج محل و آرامگاه آصف الدوله - قلعه آگرا و قلعه سرخ دهلی و باغ شالیمار لاهور اشاره کرد که شهرت جهانی دارند. از اولین زن مبارز ایران...

زینب پاشازینب پاشا از جمله زنان مبارز تبریزی است که نامش در نهضت مبارزه با واگذاری امتیاز تنباکو آمده است. او با شرکت کردن در نهضت تحریم توتون و تنباکو و در گشودن انبارهای محتکران تبریز در زمان قحطی نان پیشگام بوده‌است. زینب معروف به «بی بی شاه زینب»، «زینب باجی»، «ده باشی زینب»، «زینب پاشا» در یکی از محلات قدیمی تبریز- عموزین الدین- در یک خانواده روستایی به دنیا آمده‌است. پدرش شیخ سلیمان دهقان بی‌چیزی بوده که مانند دیگر روستائیان به سختی روزگار می گذرانیده‌است.[۱] زینب پاشا زنی تنومند و قوی هیکل بود که دو گوشه چادر خود را به کمر می‌بست. در آن زمان که در تبریز بیشتر خانم‌ها روبندی به صورت خود می‌زدند؛ این خانم با صورت باز و بدون روبند؛ رفت‌وآمد می‌کرده‌است. قبل از مشروطیت و در دوران استبداد؛ چون در ایران نظم و امنیتی وجود  نداشت، لذا محتکران در تابستان غله سالانه مردم را به قیمت ارزان خریده و در انبارها نگه می‌داشتند و در فصل زمستان قحطی مصنوعی، به وجود آورده  و کالای احتکار شده خود را به چندین برابر قیمت، به مردم فقیر می‌فروختند. تقریباً در سال ۱۳۱۳هجری قمری و در دوره سلطنت ناصرالدین شاه این  قحطی مصنوعی که توسط عده‌ای محتکر به وجود آمده بود، به اوج خود رسیده بود و افراد فقیر شهر در تنگنای بزرگی گرفتار شده بودند، تا جایی که قیمت یک من نان از ۱۲ شاهی به ۱۵ شاهی ترقی کرده بود. در چنین شرایط سخت اجتماعی، «زینب پاشا» چماق خود را که پوشیده از میخ و فلز بود، به دست گرفته و عده‌ای از زنان را به دور خود جمع کرده و علیه محتکران با سلاح سرد خود قیام نمود.  زینب پاشا غیر از ب اولین زن مبارز ایران...

گوهر شاد بیگمگوهر شاد بیگم همسر شاهرخ میرزای تیموری و مشاور اعظم امپراطوری بزرگ دودمان تیموری است که در سال 778 هجری قمری در شهر هرات دیده به جهان گشود.وی دختر امیر غیاث الدین جغتایی و ملقب به ترخان است که در نزد امیر تیمور گورکان از مقام و حیثیت والایی برخوردار بود.ترخان در فرهنگ ترکستانی به کسانی اطلاق می گردید که بدون اجازه ی قبلی، هر زمانی می توانستند به حضور شاه برود، در بسا موارد تقصیر و خطای او بخشیده شده و مالیات به دولت پرداخت نمی کرد.گوهر شاد بیگم نظر به داشتن اوصاف حمیده و خصایل پسندیده در سال 795 هجری قمری به عقد ونکاح شاهرخ میرزای تیموری در آمده و دو خواهر دیگرش به عقد و نکاح پسران تیمور بودند.الغ بیگ میرزا، بایسنقر میرزا و محمد جوگی میرزا پسران گوهر شاد بودند.گوهر شاد به عنوان وزیر و مشاور اعظم مدنیت بزرگ تیموریان، ایفای وظیفه نموده و این بانوی بزرگ هرات در رشد و اعتلای فرهنگ و هنر خدمات شایاتی را ایفا نموده که از جمله می توان به احداث 360 بنای بزرگ تاریخی عام المنفعه در سرتاسر خراسان کبیر اشاره نمود.احداث مسجد جامع و مدرسه ی مصلی،کتابخانه،دارالشفاء و خانقاه مدرسه ی گوهر شاد بیگم در سال 823 هجری قمری مسجد جامع و کتابخانه ی جوار زیارت امام رضا (ع) در مشهد از یادگار های مشهور وی است.گوهر شاد بیگم در امور رهبری نظام حکومت تیموریان، تربیت شاهزادگان تیموری،تشویق علما و هنرمندان،فرهنگیان وطلاب مدارس نقش بارزی ایفا نموده استو بانی عصر رنسانس هرات محسوب می شود.گنبد گوهر شاد بیگم در زمان حیاتش به شکل کلاه درویشی با ارتفاع بلند در میان مدرسه اش احداث گردید که در کنار مقبره اش، بایسنقر میرزای تیموری-شهزاده و هنرمند دودمان تیموری- نیز مدفون است.جسد شاهرخ میرزای تیموری توسط اولین زن مبارز ایران...

شهاب‌الدین محمد شاه جهان (زادهٔ: ۵ ژانویه ۱۵۹۲/۲۰ ربیع‌الاول ۱۰۰۰ ه‍.ق، درگذشت: ۲۲ ژانویه۱۶۶۶/ ۱۶ رجب ۱۰۷۶ ه‍.ق)، فرزند جهانگیر و پنجمین امپراتور سلسله گورکانیان هند است که بین سالهای ۱۰۳۷۷ تا ۱۰۶۸ه‍.ق (۱۶۲۷ تا ۱۶۵۸ م) بر بخش بزرگی ازشبه‌قاره هند حکومت کرد.[۲] وی نیز مانند پدربزرگش اکبر شاه علاقه زیادی برای گسترش  امپراتوری خود داشت و در دوران او دولتی باشکوه و بزرگ جلوه‌گر شد.[۳]و در نهایت در سن ۷۴سالگی از دنیا رفت و اورنگ زیب فرزند دیگر ممتاز محل جانشین او شد. بر اساس چاپ جدید کتابنقش پارسی بر احجار هند، شهاب الدین محمد فرزند جهانگیر شاه که به  نام شاهزاده خرم شهرت داشت در پانزده سالگی با دختر دایی خود٬ ارجمند بانو فرزند آصف خان و برادرزاده نورجهان، ازدواج کرد. شاهزاده خرم که مورد بی مهری مادر پرنفوذش نورجهان واقع شده بود، پس از مرگ جهانگیر تنها با کمک آصف خان، پدر زن و دایی خود، توانست بر رقبایش پیروز شود و قدرت را به دست آورد. وی پس از نشستن بر تخت سلطنت با نام «شاه‌جهان» شهرت یافت، همسر او نیز به «ممتاز محل» ملقب شد. او به مدت ۳۱ سال از سال ۱۰۳۷ تا ۱۰۶۸ ه‍.ق (۱۶۲۷ تا ۱۶۵۸ م)  فرمانروای هندوستان بود. شاه جهان مانند پدر بزرگش اکبرشاه عاشق هنر و معماری و شعر و ادب فارسی بود. هیچ پادشاهی در طول تاریخ هند به اندازه شاه جهان از خود کارهای عظیم معماری و هنری برجای نگذاشته در این خصوص تنها کافی است به شاهکار تاج محل و آرامگاه آصف الدوله - قلعه آگرا و قلعه سرخ دهلی و باغ شالیمار لاهور اشاره کرد که شهرت جهانی دارند. از اولین زن مبارز ایران...

زینب پاشازینب پاشا از جمله زنان مبارز تبریزی است که نامش در نهضت مبارزه با واگذاری امتیاز تنباکو آمده است. او با شرکت کردن در نهضت تحریم توتون و تنباکو و در گشودن انبارهای محتکران تبریز در زمان قحطی نان پیشگام بوده‌است. زینب معروف به «بی بی شاه زینب»، «زینب باجی»، «ده باشی زینب»، «زینب پاشا» در یکی از محلات قدیمی تبریز- عموزین الدین- در یک خانواده روستایی به دنیا آمده‌است. پدرش شیخ سلیمان دهقان بی‌چیزی بوده که مانند دیگر روستائیان به سختی روزگار می گذرانیده‌است.[۱] زینب پاشا زنی تنومند و قوی هیکل بود که دو گوشه چادر خود را به کمر می‌بست. در آن زمان که در تبریز بیشتر خانم‌ها روبندی به صورت خود می‌زدند؛ این خانم با صورت باز و بدون روبند؛ رفت‌وآمد می‌کرده‌است. قبل از مشروطیت و در دوران استبداد؛ چون در ایران نظم و امنیتی وجود  نداشت، لذا محتکران در تابستان غله سالانه مردم را به قیمت ارزان خریده و در انبارها نگه می‌داشتند و در فصل زمستان قحطی مصنوعی، به وجود آورده  و کالای احتکار شده خود را به چندین برابر قیمت، به مردم فقیر می‌فروختند. تقریباً در سال ۱۳۱۳هجری قمری و در دوره سلطنت ناصرالدین شاه این  قحطی مصنوعی که توسط عده‌ای محتکر به وجود آمده بود، به اوج خود رسیده بود و افراد فقیر شهر در تنگنای بزرگی گرفتار شده بودند، تا جایی که قیمت یک من نان از ۱۲ شاهی به ۱۵ شاهی ترقی کرده بود. در چنین شرایط سخت اجتماعی، «زینب پاشا» چماق خود را که پوشیده از میخ و فلز بود، به دست گرفته و عده‌ای از زنان را به دور خود جمع کرده و علیه محتکران با سلاح سرد خود قیام نمود.  زینب پاشا غیر از ب اولین زن مبارز ایران...